امامت انبیا (قرآن)این آیات درباره این است که خداوند به انبیاء مقام امامت اعطا کرده است. ۱ - اعطای امامت به انبیاءخداوند مقام امامت را به برخی از پیامبران اعطا کرده است: وجعلنـهم ائمة یهدون بامرنا واوحینآ الیهم فعل الخیرت... و اسحاق، و علاوه بر او، یعقوب را به وى بخشيديم و همه آنان را مردانى صالح قرار داديم! و آنان را پيشوايانى قرار داديم كه به فرمان ما، (مردم را) هدایت مى‌كردند و انجام كارهاى نيك و برپاداشتن نماز و اداى زکات را به آنها وحی كرديم. در آيه مورد بحث به مقام امامت و رهبرى اين پيامبر بزرگ و بخشى از صفات و برنامه‌هاى مهم و پرارزش آنها بطور جمعى اشاره مى‌كند. يعنى علاوه بر مقام نبوت و رسالت مقام امامت را نيز به آنها داديم- امامت آخرين مرحله سير تكاملى انسانى است كه به معنى رهبرى همه جانبه مادى و معنوى، ظاهرى و باطنى، جسمى و روحى مردم است. وجعلنا منهم ائمة یهدون بامرنا لما صبروا وکانوا بـایـتنا یوقنون. و از آنان امامان (و پيشوايانى) قرار داديم كه به فرمان ما (مردم را) هدایت مى‌كردند چون شكيبايى نمودند، و به آیات ما یقین داشتند. بنا بر قولی مقصود از «منهم» پیامبران بنی اسرائیل است. آيا منظور از اين گروه امامان و پیشوایان در بنی اسرائیل، پيامبرانى هستند كه در اين قوم وجود داشتند، و يا علماء و دانشمندانى كه به فرمان الهى مردم را هدایت به نيكي‌ها مى‌كردند در اين زمره واردند؟ آیه از اين معنى ساکت است، همين اندازه مى‌گويد ما جمعى از آنها را امامان هدايت كننده قرار داديم، اما با توجه به جمله" جعلنا" (قرار داديم) بيشتر چنين به نظر مى‌رسد كه منظور پيامبرانى است كه از سوى خداوند به اين مقام منصوب شدند. ۲ - پانویس۳ - منبعمرکز فرهنگ و معارف قرآن، فرهنگ قرآن، ج۴، ص۲۲۲، برگرفته از مقاله «امامت انبیا». مرکز فرهنگ و معارف قرآن، فرهنگ قرآن، ج۵، ص۴۵، برگرفته از مقاله «امامت انبیا». |